Historia

Szkolnictwo muzyczne jest jednym z czynników decydujących o rozwoju kultury muzycznej społeczeństwa i odgrywa zasadniczą rolę w odkrywaniu i kształceniu utalentowanej młodzieży, a także ukierunkowywaniu  odbiorców muzyki. W Legnicy zadania te realizuje między innymi Zespół Szkół Muzycznych, w skład którego wchodzą  Ogólnokształcąca Szkoła Muzyczna I st., Ogólnokształcąca Szkoła Muzyczna II st., Szkoła Muzyczna I st. i Szkoła Muzyczna II st.

Historia Zespołu Szkół Muzycznych sięga 1945 roku, kiedy to wraz z początkiem roku szkolnego rozpoczęła swoją działalność w mieszkaniu przy ul. Polnej 5 Szkoła Muzyczna w Legnicy. Była to jedna z pierwszych tego typu szkół na Dolnym Śląsku. Utworzyli ją repatrianci z Drohobycza  Emil Górski – skrzypce, Stefania Rajewska i Zofia Smoluchowska – nauczycielki gry na fortepianie oraz Jan Smoluchowski – nauczyciel gry na skrzypcach, stanowili zalążek kadry pedagogicznej nowo utworzonej szkoły.

W związku z dość dużym naborem uczniów już w październiku 1945 roku przeniesiono szkołę z ul. Polnej 5 do pięciopokojowego mieszkania przy ul. Kościelnej 8. W tym czasie w szkole uczyło się już 50 uczniów.

W marcu 1946 roku Zarząd Miejski Legnicy zezwolił szkole na posługiwanie się nazwą  Miejska Szkoła Muzyczna w Legnicy oraz wyraził zgodę na  używanie pieczęci z herbem miasta. Nie wiązało się to jednak z przyznaniem szkole finansowego wsparcia ze strony miejskich władz i szkołę utrzymywano jedynie z opłat wnoszonych przez uczniów. Pan Emil Górski  18 lutego 1946r. otrzymał nominację na kierownika  szkoły.

Po roku nauki i przeprowadzonych w czerwcu egzaminach pierwszy kurs ukończyło 47 uczniów.

We wrześniu 1946 roku Ministerstwo Kultury i Sztuki pismem z dnia 30 września 1946 roku zezwoliło na prowadzenie  Niższej Szkoły Muzycznej w Legnicy, w której nauka trwała 5 lat. Programowo była ona zbliżona do dzisiejszej Szkoły Muzycznej I stopnia. Stanowisko dyrektora powierzono Emilowi Górskiemu. Wraz ze wzrostem liczby uczniów wzrastały potrzeby lokalowe i dlatego jeszcze we wrześniu 1946 roku szkoła otrzymała dodatkowo trzy pomieszczenia w kamienicy przy ul. Kościelnej 1 i trzy pomieszczenia  przy ul. Kamiennej 27 a. W tym czasie stan uczniów na dzień 1 listopada 1946 roku wynosił 104, a przy stale wzrastającej w ciągu roku  liczbie uczniów promocję z końcem roku szkolnego  na kolejny kurs uzyskało 111 uczniów, 15 uczniów nie zdało. Pomimo bliskiego sąsiedztwa trzech budynków z oddanymi do dyspozycji szkoły pomieszczeniami, układ ten stwarzał duże trudności administracyjno-gospodarcze. Trwały poszukiwania budynku, który spełniałby potrzeby szkoły.  Dlatego ogromną radość sprawiła przeprowadzka do budynku mieszkalnego przy ul. Roosevelta 26, która odbyła się w lutym 1948 roku. Do tej pory znajduje się tam jedna z dwóch siedzib legnickiej szkoły muzycznej, w której mieści się biblioteka i magazyn instrumentów, a także odbywają się indywidualne zajęcia muzyczne.

Szkoła od początku swojej działalności  organizowała otwarte popisy uczniów, koncerty. Pierwszy z nich odbył się 29 czerwca 1946 roku. Koncerty w każdym roku  cieszyły się  bardzo dużym zainteresowaniem, co potwierdzały również artykuły w prasie. I tak na przykład po koncercie na zakończenie roku szkolnego 1947/48 w artykule, który ukazał się w prasie, podkreślono, że szkoła jest dumą Legnicy.

 

Szkoła przechodziła zmiany organizacyjne.  Jedną z nich było wprowadzenie od  roku 1949/50 podziału na dwa  działy – dział dziecięcy z siedmioletnim okresem nauki i dział młodzieżowy z czteroletnim okresem nauki. Kryterium kwalifikacji do  danego działu był wiek kandydata.

Ważnym momentem dla dalszego rozwoju szkoły była  decyzji Ministra Kultury i Sztuki z dnia 16 grudnia 1949 roku o upaństwowieniu szkoły i nadaniu nazwy Państwowa Szkoła Muzyczna w Legnicy. Pieczęć urzędową szkoła otrzymała w dniu 8 marca 1950 roku.  W kolejnym roku szkolnym 1950/1951 w którym obchodzono  jubileusz 5 – cia lecia szkoły,  opuścili ją pierwsi powojenni absolwenci (14). Ogólny liczbowy stan uczniów na koniec roku szkolnego 1950/1951 to 215 uczniów, w tym 178 uczących się gry na fortepianie, 13 - gry na skrzypcach, 12 - gry na akordeonie, 12 - śpiewu solowego.

Na ogólną liczbę 215 uczniów gry na fortepianie uczyło się 82,8% uczniów.

Na  podstawie  tych danych   Ministerstwo Kultury i Sztuki określiło  dla szkoły limit uczniów na kolejny rok szkolny 1951/1952 – ogólna liczba miała wynosić 254 uczniów,              w tym połowę stanowić mieli uczniowie sekcji fortepianu, a pozostałą część uczniowie  innych sekcji.

Był to również rok zmian personalnych. Pan  Emil Górski, dotychczasowy dyrektor, objął stanowisko dyrektora Średniej Szkoły Muzycznej we Wrocławiu, a obowiązki dyrektora Szkoły Muzycznej w Legnicy objął  Piotr Jagiełło – skrzypek i nauczyciel teorii muzyki. Przybywali nowi nauczyciele, powstawały nowe sekcje, w tym sekcja instrumentów dętych. Działał i rozwijał się chór szkolny, orkiestra, zespoły kameralne – smyczkowe, akordeonowe i instrumentów dętych.

Wprowadzone  przez  Ministerstwo Kultury i Sztuki limity przyjęć uczniów do Szkoły Muzycznej powodowały, ze znaczna część  kandydatów  nie mogła być przyjęta z powodu braku miejsc. Rozwiązaniem problemu było  utworzenie w 1955r. Ogniska Muzycznego, które działało na podobnych zasadach jak szkoła, jednak nauka w nim była odpłatna z powodu braku dotacji. Opiekę nad nim objęło Dolnośląskie Towarzystwo Muzyczne. Z każdym rokiem popularność tej placówki wzrastała, zwiększała się też liczba uczniów. Dla młodzieży, uczącej się w Ognisku, udostępniono 4 pomieszczenia w budynku przy ul. Roosevelta 23. Wspólna dyrekcja i nauczyciele uczący w obu typach szkół sprzyjały ich współpracy. Uczniowie razem występowali na imprezach, koncertach w szkołach i zakładach pracy, a także w konkursach organizowanych przez Dolnośląskie Towarzystwo Muzyczne, w których odnosili sukcesy, zdobywali wyróżnienia i nagrody. Współpraca Ogniska Muzycznego ze szkołą trwała 20 lat, późnej stało się ono odrębną placówką.

Lata sześćdziesiąte przyniosły dalszy rozwój szkoły. Absolwenci Państwowej Szkoły Muzycznej podejmowali amatorską i zawodową działalność muzyczną. Grali w zespołach rozrywkowych w mieście i okolicy – w orkiestrze wojskowej, kolejowej i innych. Śpiewali w chórach amatorskich, m.in. w legnickim Chórze „Madrygał”. Niektórzy zaraz po studiach podejmowali pracę w filharmoniach, operach i operetkach poza Legnicą, inni stanowili trzon Legnickiej Orkiestry Symfonicznej.

We wrześniu 1974 roku, po 24 latach kierowania szkołą, odszedł na emeryturę Piotr Jagiełło. Obowiązki dyrektora przyjął Stefan Kozielski, który kontynuował starania swego poprzednika o przekazanie szkole nowego budynku. Nieprędko udało się to zrealizować, jednak pomimo trudnych warunków lokalowych Państwowa Szkoła Muzyczna przez cały okres swego istnienia spełniała ważną rolę w akcji upowszechniania muzyki i w procesie kulturalnego rozwoju regionu.

W związku z reformą administracyjną w czerwcu 1975 roku Legnica została podniesiona do rangi miasta wojewódzkiego. Stworzyło to szansę na utworzenie średniej szkoły muzycznej. 12 kwietnia 1976 roku zapadła decyzja o powstaniu Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia, która rozpoczęła działalność 1 września 1976 roku. Tym sposobem Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Legnicy została przekształcona w Państwową Szkołę Muzyczną I i II stopnia na  czele  której stanął dyrektor Stefan Kozielski. We wrześniu 1976 roku zatrudniono 15 nowych nauczycieli etatowych, w tym 6 z wyższym wykształceniem, co wiązało się z wymogiem związanym z utworzeniem szkoły II stopnia. Był to początek nowego etapu w historii szkoły oraz w ruchu kulturalnym Legnicy i województwa legnickiego.

Ciasnota, brak odpowiedniego budynku i trudności kadrowe utrudniały działania szkoły, ale mimo tych niedogodności absolwenci prezentowali wysoki poziom artystyczny. W tym czasie organizowano wiele imprez muzycznych, których ilość i różnorodność była naprawdę imponująca. W 1982 roku Państwową Szkołę Muzyczną II st. ukończył pierwszy rocznik absolwentów, liczący 16 uczniów.

Praca dyrekcji, nauczycieli i uczniów odbywała się w bardzo trudnych warunkach lokalowych, jednak chętnych do nauki nie brakowało. Nadzieją rozwiązania tych problemów było pozytywne zakończenie starań dyrekcji o pomieszczenia w budynku Akademii Rycerskiej. Oczekiwanie na obiecane szkole  w połowie lat osiemdziesiątych  pomieszczenia Akademii Rycerskiej  trwało.

 W tym czasie pewnym odciążeniem budynku przy ul. Roosevelta było utworzenie filii szkoły muzycznej i przekazanie w roku 1982 na potrzeby szkoły 4 pomieszczeń  przy ul. Neptuna 14. Wpłynęło to w pewnym stopniu na polepszenie warunków pracy i nauki w głównym budynku - przy ul. Roosevelta.

W trakcie dziesięcioletniej działalności średniej szkoły muzycznej można było zaobserwować, że wielu uczniów rezygnowało z kontynuacji nauki w wyższych klasach szkoły średniej, nie mogąc podołać obowiązkom wynikającym z uczęszczania do dwóch szkół jednocześnie. Aby odciążyć uczniów i stworzyć im warunki do dalszego rozwoju artystycznego, zdecydowano  pomimo braku lokalu o utworzeniu Liceum Muzycznego.

Z inicjatywy dyrekcji szkoły i Komitetu Rodzicielskiego w roku szkolnym 1986/87 Wojewódzka Rada Narodowa podjęła uchwałę o utworzeniu Państwowego Liceum Muzycznego. Wówczas największym problemem była kwestia pomieszczeń, w którym miało się mieścić nowe ogniwo szkoły. Trudność tę rozwiązano nawiązując porozumienie z  Panem Marianem Pawłowskim, ówczesnym dyrektorem I Liceum Ogólnokształcącego w Legnicy. Dzięki dobrej woli dyrektora I LO zajęcia w ramach przedmiotów ogólnokształcących odbywały się w budynku I LO przy Placu Klasztornym w Legnicy, a przedmioty muzyczne pozostały w budynku przy ul. Roosevelta 26. Funkcję Dyrektora  Liceum Muzycznego pełnił również Pan Stefan Kozielski.

Utworzenie Państwowego Liceum Muzycznego zbiegło się z planem jednoczesnego utworzenia Podstawowej Szkoły Muzycznej. Decyzję jednak o jej utworzeniu wstrzymywano do czasu otrzymania pomieszczeń w budynku Akademii Rycerskiej.

W roku szkolnym 1989/1990 Państwowe Liceum Muzyczne ukończyło 22 pierwszych absolwentów.

 W czerwcu 1988 roku z funkcji dyrektora zrezygnował Pan Stefan Kozielski. Wydział Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego nowym dyrektorem szkoły mianował dotychczasową wicedyrektor Bernadetę Stasz, która prowadziła szkołę do 2008 roku.

Oczekiwanie na nowe sale lekcyjne w Akademii Rycerskiej przedłużało się. Pierwsze trzy matury i wszystkie egzaminy odbywały się w budynku przy ul. Roosevelta. Wreszcie doszło do przekazania szkole pomieszczeń w jednym z piękniejszych budynków miasta. W 1993 roku w Akademii Rycerskiej swoje miejsce znalazło Państwowe Liceum Muzyczne. W świeżo wyremontowanych salach Akademii odbywały się zajęcia ogólnokształcące, ogólnomuzyczne i część zajęć indywidualnych. Nareszcie uczniowie doczekali się właściwych warunków nauki, a ich pedagodzy – odpowiednich warunków pracy. W budynku przy ul. Roosevelta pozostawiono natomiast część zajęć indywidualnych PSM I i II st. oraz LM. Tam też pozostała cała administracja szkoły.

Udostępniona  szkole muzycznej część Akademii Rycerskiej, dzięki staraniom dyrekcji pozwoliła również na uruchomienie w roku szkolnym 1994 sześcioletniej  Podstawowej Szkoły Muzycznej, w której dzieci mogły uczyć się przedmiotów ogólnokształcących i muzycznych w jednym budynku i w jednej szkole. W ten sposób uczniowie naszych szkół zostali odciążeni od uczęszczania do dwóch szkół jednocześnie (oświatowej i muzycznej).

 

Rozbudowa strukturalna szkoły spowodowała, ze Uchwałą  Rady Miejskiej z dnia 29 kwietnia 1996r. utworzony został Zespół Szkół Muzycznych w Legnicy w skład którego weszły : Podstawowa Szkoła Muzyczna, Państwowa Szkoła Muzyczna I i II st., Państwowe Liceum Muzyczne.

 Nazwy w/w  szkół  wchodzących  w  skład  Zespołu Szkół Muzycznych w Legnicy zmienione zostały  w  roku  1999 na podstawie Rozporządzenia  Ministra Edukacji Narodowej  z dnia 15 lutego 1999r. w sprawie określenia typów szkół artystycznych: Ogólnokształcąca Szkoła Muzyczna I st. (OSM I st.)., Szkoła Muzyczna I st.(SM I st.) Szkoła Muzyczna II st. (SM II st.). Nazwę zachowało Państwowe Liceum Muzyczne, które w oparciu o wymienione rozporządzenie działało  do wygaśnięcia w 2003  roku.

Kontynuacja rozwoju strukturalnego szkoły, to utworzenie w roku 2000/2001 sześcioletniej Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej II st. (OSM II st.), w której naukę  mogli rozpocząć już pierwsi absolwenci Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej I st. i która również weszła w skład Zespołu Szkół Muzycznych. Szkoła ta  objęła w zakresie kształcenia ogólnego etap gimnazjum i liceum, a w zakresie kształcenia muzycznego etap Szkoły Muzycznej II st.

 

Przybywające corocznie oddziały w  OSM I i OSM II st. wymagały kolejnych sal dydaktycznych. Już w roku 1997/98 pojawił się kłopot lokalowy, wymuszający wprowadzenie zmianowości zajęć  edukacyjnych.

Dążąc do podnoszenia jakości pracy szkoły i efektywności nauczania, przez kolejne lata prowadzono ustawiczne działania w zakresie udoskonalania struktur organizacyjnych szkoły, a także rozszerzenia bazy lokalowej i nowoczesnego jej wyposażania na potrzeby kształcenia ogólnego i artystycznego. Dzięki przychylności  władz miasta w roku 2007/2008 szkoła otrzymała kolejne pomieszczenia dydaktyczne w nowym skrzydle Akademii Rycerskiej. Pozyskana przestrzeń w Akademii Rycerskiej sprawiła, że wreszcie była możliwość przeniesienia z budynku przy ul. Roosevelta kolejnych zajęć indywidualnych oraz pracowników administracji. Wtedy też odstąpiono od wprowadzonej wcześniej zmianowości ogólnokształcących zajęć edukacyjnych i odstąpiono od prowadzenia Filii szkoły przy ul. Neptuna.

Przestrzeń, wyposażenie sal, ich estetyka stworzyły uczniom i nauczycielom  doskonałe warunki pracy zarówno w ramach przedmiotów ogólnokształcących jak i muzycznych. Obecnie siedzibę szkoły stanowią część Akademii Rycerskiej przy ul. Chojnowskiej 2 i budynek przy ul. Roosevelta 26.

Od września roku szkolnego 2008/2009 funkcję dyrektora Zespołu Szkół Muzycznych w Legnicy pełni  Pani Lucyna Huzarska.

 

 

Materiał  opracowano  na podstawie Kroniki Szkoły i  Monografii 50 – lecia Szkoły.

  • Czytany 8957 razy
Powrót na górę

Uczestniczymy w programach: